Kırsalda sporun çarkı taşıma suyla dönüyor

Kırsalda spor uzun süredir sürdürülebilir bir sistemle değil, bireysel fedakârlıklarla ayakta tutulmaya çalışılıyor. Birçok köy takımı, düzenli bir organizasyon yapısı olmadan, kişisel çabalarla liglere katılmaya devam ediyor. Bu durum, sporun gelişmesini değil; yalnızca ertelenmiş bir tükenişi beraberinde getiriyor.

Son yıllarda kapanan spor kulüplerinin sayısı tesadüf değil. Bu kapanışlar çoğu zaman “ilgisizlik” ya da “isteksizlik” olarak yorumlansa da, asıl neden desteksizlik ve plansızlıktır. Organizasyon yükü tek bir kişinin omzuna bırakıldığında, o çarkın uzun süre dönmesi mümkün değildir.

Kırsalda sporun çarkı, adeta taşıma suyla dönmektedir. Ulaşım giderleri, tesis sorunları, lisans süreçleri ve organizasyon eksiklikleri; kulüp yöneticilerinin kişisel imkanlarıyla aşılmaya çalışılmaktadır. Ancak bu yöntem, kalıcı bir çözüm üretmediği gibi, kulüplerin birer birer sistem dışına itilmesine yol açmaktadır.

Bu noktada, organizasyon meselesi kritik bir başlık olarak karşımıza çıkmaktadır. Kırsalda sporun sağlıklı şekilde devam edebilmesi için; yerel yönetimler, federasyon yapıları ve ilgili kamu kurumlarının ortak bir planlama anlayışıyla hareket etmesi gerekmektedir. Sporun bu alanlarda yalnızca başlatılması değil, sürdürülebilir kılınması esas alınmalıdır.

Devletin bu alandaki rolü ise tercih değil, sorumluluktur. Kırsalda sporun desteklenmesi, yalnızca sportif faaliyetlerin artırılması anlamına gelmez. Bu destek; gençlerin sosyal hayata tutunması, psikolojik dayanıklılık kazanması ve toplum içinde kendine yer bulabilmesi açısından da belirleyici bir etkendir.

Bugünün kırsalında yetişen çocuk, geçmiş yıllardaki çocukla aynı değildir. Sosyal çevresi daralmış, beklentileri artmış ve toplumda yer edinme ihtiyacı daha belirgin hâle gelmiştir. Spor, bu çocuklar için yalnızca bir oyun alanı değil; kendini gösterme, kabul görme ve var olma aracıdır.

Bu nedenle kırsalda sporun zayıflaması, sadece bir kulübün kapanması anlamına gelmez. Aynı zamanda, bir çocuğun toplumla kurduğu bağın zayıflaması anlamına gelir. Kapanan her kulüp, bu bağın bir halkasının daha kopmasıdır.

Kırsalda sporun çarkı bugün hâlâ dönüyorsa, bu tamamen sahadaki emekçilerin özverisi sayesindedir. Ancak özveri, bir sistemin temel dayanağı olamaz. Bu alanın geleceği için; organizasyon, planlama ve kamusal destek artık ertelenemez bir zorunluluk hâline gelmiştir.