Bu başlık bazılarını rahatsız edecek, farkındayım. “Eşitlikten mi vazgeçiyoruz?” diye soranlar çıkacak. Hayır, vazgeçmiyoruz. Ama bir gerçeği dürüstçe söylemenin zamanı geldi: Kadın erkekle eşit değildir. Çünkü kadın, eşitlik ölçüsüyle anlatılamayacak kadar şahane bir şeydir.
Eşitlik, bazen iki şeyi denk kılmak için aradaki farkları yok sayar. Oysa kadınla erkeği sadece “aynı”laştırmaya çalışmak, aslında kadının taşıdığı mucizeyi görmezden gelmektir. Kadın; doğurur, büyütür, besler, yoğurur. Hayatı içinde taşır, acıyı da sevgiyi de en derininden hisseder. Elini bir yere koyduğunda sadece izi kalmaz, ruhu da kalır.
Erkek güçlü olabilir, kadınsa dirayetlidir. Erkek cesur olabilir, kadınsa sabrın ta kendisidir. Erkek bir evi inşa eder, kadın onu yuvaya çevirir. Evet, kadının yaptığı her şeyin içinde biraz sihir vardır. Bir çorbanın buhuru, bir saç okşamasının huzuru, bir bakışının şifası… Bunlar ölçülemez, tartılamaz, eşitlenemez.
Kadın her rolü omuzlar ama hiçbiriyle kendini sınırlamaz. Anne olur, eş olur, evlat olur, öğretmen olur, doktor olur, çiftçi olur, işçi olur… Ama ne olursa olsun, kadın kendine has bir güzellikle olur. Ve her hâliyle dünyaya zerafet, umut ve direnç taşır.
Bu yüzden biz kadınla erkeği eşitlemeye çalışırken, bazen farkları görmeyi ihmal ediyoruz. O farklar, üstünlük ya da eksiklik değil; sadece yaradılışın farklı mucizeleri… Kadının sezgisi, erkeğin çözümcülüğüyle; kadının sabrı, erkeğin cesaretiyle birleştiğinde dünya daha dengeli olur. Ama kadının farklılığını, onu “aynılaştırarak” törpülemek, eksiltmektir.
Kadın, kendisi olduğu için değerlidir. Kıyasla değil, varoluşla… Eşit haklar elbette hepimizin hakkı. Ama eşitlik, aynı olmak demek değildir. Bazen kadın, bu dünyanın yükünü sadece taşımıyor; ona ruh veriyor.
O yüzden kadın erkek eşit değildir.
Kadın; özeldir, derindir, güçlüdür.
Ve en çok da: Kadın şahane bir şeydir.
ÖNEMLİ NOT: Bu sayfalarda yayınlanan okur yorumları okuyucuların kendilerine ait görüşlerdir.